Informacje o morwie białej: Jak pielęgnować morwę białą?

Wiele osób wzdraga się na samą wzmiankę o drzewach morwowych. Dzieje się tak, ponieważ byli oni świadkami bałaganu na chodnikach poplamionych owocami morwy lub "prezentów" z owoców morwy pozostawionych przez ptaki. Chociaż morwy są powszechnie postrzegane jako uciążliwe, zarośnięte drzewa, hodowcy roślin i centra ogrodnicze oferują obecnie kilka ich bezowocnych odmian, które stanowią piękny dodatek do krajobrazu. W tym artykule omówimy drzewa morwy białej. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o pielęgnacji morwy białej. 

Informacje o morwie białej  

Drzewa morwy białej (Morus alba) pochodzą z Chin. Pierwotnie sprowadzono je do Ameryki Północnej w celu produkcji jedwabiu. Morwa biała jest ulubionym źródłem pożywienia jedwabników, dlatego uważano, że jest niezbędna do produkcji poza Chinami. Jednak przemysł jedwabniczy w Stanach Zjednoczonych upadł, zanim jeszcze się rozpoczął. Koszty początkowe okazały się zbyt wysokie, a nieliczne pola morwowe zostały porzucone. 

Drzewa morwy białej były także importowane przez imigrantów z Azji jako roślina lecznicza. Jadalne liście i jagody morwy były stosowane w leczeniu przeziębień, bólu gardła, chorób układu oddechowego, oczu i zaburzeń trzymania moczu. Ptaki również lubiły te słodkie owoce i nieświadomie rozsiewały kolejne drzewa morwowe, które szybko przystosowały się do nowego miejsca.  

Drzewa morwy białej rosną bardzo szybko i nie mają szczególnych wymagań co do rodzaju gleby. Będą rosły na glebie gliniastej, gliniasto-piaszczystej lub piaszczystej, o odczynie zasadowym lub kwaśnym. Preferują pełne słońce, ale mogą rosnąć w półcieniu. Jednak morwa biała nie toleruje takiego zacienienia jak pochodząca z USA morwa czerwona. Wbrew nazwie, jagody morwy białej nie są białe. Zaczynają się od koloru białego do bladoróżowo-czerwonego, a dojrzewają do prawie czarnej purpury. 

Jak uprawiać morwę białą 

Drzewa morwy białej są odporne na mróz. Pospolite gatunki osiągają wysokość i szerokość od 9 do 12 m. Odmiany mieszane są zazwyczaj mniejsze. Drzewa morwy białej są odporne na działanie toksyn z orzecha czarnego i soli. 

Wiosną wydają małe, niepozorne, zielono-białe kwiaty. Drzewa te są dwupienne, co oznacza, że jedno drzewo rodzi kwiaty męskie, a drugie żeńskie. Drzewa męskie nie wytwarzają owoców, tylko żeńskie. Z tego względu hodowcy roślin zdołali wyhodować bezowocowe odmiany morwy białej, które nie są uciążliwe ani zachwaszczone.  

Najpopularniejszą bezowocową odmianą morwy białej jest morwa płacząca Chaparral. Odmiana ta ma pokrój płaczący i osiąga wysokość i szerokość zaledwie od 3 do 4,5 m. Jej kaskadowo ułożone gałęzie z błyszczącymi, intensywnie zielonymi liśćmi są doskonałą rośliną ozdobną do ogrodów w stylu japońskim lub przy chatkach. Jesienią liście zmieniają kolor na żółty. Po posadzeniu morwa płacząca jest odporna na upały i suszę. 

Inne bezowocowe odmiany morwy białej to: Bellaire, Hempton, Stribling i Urban.